Bronsteebrug

Bouwkundige beschrijving

De Bronsteebrug is een vaste liggerbrug. Het brugdek is geconstrueerd met behulp van stalen I-profielen, stampbeton, gewapend beton, afgedekt met asfalt voor het wegdek en met stoeptegels op een laag zand voor de trottoirs ter weerszijden daarvan. Langs de zijkanten van de brug worden de leuningmuren aan de onderzijde met elkaar verbonden door een granieten lijst, waarop een smeedijzeren hek is aangebracht met detaillering in de stijl van de Amsterdamse School.

In de leuningmuur aan de noordoostzijde zijn uitgehakt en gepolijst (links: ANNO 1936; rechts: BRONSTEEBRUG). De rechterleuningmuur wordt bekroond met een sculptuur, in 1936 gemaakt door H.A. van den Eijnde uit rode Maulbronner zandsteen. De sculptuur valt eveneens onder de bescherming, is 110 cm hoog (rechtsachter gesigneerd: H.A. van den Eynde 1936) en stelt een zittende vrouw voor die in elke arm een kruik vast heeft; de rechter rustend op haar schouder. Hieruit vloeit een stroom water die door een man en een vrouw in een kruik wordt opgevangen. De sculptuur moet gezien worden als personificatie van de bron.

Provinciaal monument

De Bronsteebrug is van architectuurhistorische betekenis als representatief en goed bewaard gebleven voorbeeld van een brug in de stijl van de Amsterdamse School, gezien de combinatie baksteen, natuursteen, smeedijzeren hekken en de typografie.

Van kunsthistorische betekenis is de sculptuur van (de in Heemstede woonachtig en werkzame) H. van den Eijnde, als representatief voorbeeld van de door hem in de jaren dertig gemaakte beeldhouwwerken. Daarbij is net als bij het werk van tijdgenoten een overgang waar te nemen van aan architectuur gebonden, zogenaamde bouwsculptuur (zoals Van den Eijnde bijvoorbeeld in 1912 voor het Scheepvaarthuis in Amsterdam had gemaakt) naar vrijstaande plastiek.

De brug heeft cultuurhistorische waarde als voorbeeld van infrastructuur van bruggenbouw in Noord-Holland.